Inwonende verpleegkundige Florentina: zorgen zit in het bloed

Florentina was altijd al aangetrokken tot de zorg en enkele jaren geleden leerde ze Zuster in Huis kennen. De zorgverlening zit een beetje in het bloed in de familie, want haar 29-jarige dochter werkt momenteel als verpleegkundige in Engeland. Daar heeft Florentine zelf ook ooit gewerkt, maar na een intermezzo in Nederland is ze nu al geruime tijd in België aan de slag. Momenteel woont ze in bij een cliënt van Zuster in Huis in het Kempense Turnhout. “Ik hou ontzettend veel van deze baan”, vertelt Florentina. “Waarom is moeilijk te omschrijven. Ik help gewoon graag mensen die hulp nodig hebben. En ik geef ook eerlijk toe dat ik  een mooi salaris heb en daarmee mijn gezin mee kan ondersteunen want dat is uiteraard ook niet onbelangrijk.”

Met kerst terug naar huis

Florentina komt uit Roemenië. Dat betekent dat ze het overgrote deel van het jaar niet in haar thuisland is. “Ik ben getrouwd en heb ook een dochter van 29 jaar”, vertelt Florentina. “Zij is zelf verpleegster en werkt in Engeland. Ze begrijpt dus zeer goed dat ik dit wil doen. In Roemenië woont mijn man samen met mijn schoonmoeder. Ongeveer één maand per jaar en de kerstperiode ga ik terug naar huis om bij hen te verblijven. We hebben er allemaal geen probleem mee en hebben er bewust voor gekozen. Hoe lang we dit gaan doen ? Dat weet ik niet, maar ik zie het me toch nog flink wat jaren doen.”

Inwonende verpleegkundige ben je 24 uur per dag

Dag in dag uit staat Florentina in voor de zorg van haar cliënt. “Ik woon inderdaad bij hem in eigenlijk ben ik er 24 uur per dag voor hem. De zondag is een vrije dag”, vertelt de zorgverleenster. “We doen eigenlijk van alles. Koken, de was, de cliënt helpen aankleden, winkelen, het huis een beetje aan kant houden, medicatie aanreiken, activiteiten plannen zowel binnen- als buitenshuis.  Het verschil in taal lijkt misschien moeilijk, maar uiteindelijk vind je daar snel iets op. Ik versta ondertussen ook vrij goed Nederlands. Ik heb mijn cliënt nu ook gevraagd om alleen Nederlands te spreken tegen mij. Zo leer ik dat ook het snelst. Bovendien spreekt hij ook geen Engels dus moet het echt wel. De belangrijkste woorden ken ik toch al en ik probeer ook altijd in het Nederlands te praten.  In het begin was het wel wat moeilijk, want hij praatte alleen maar dialect.”